W żadnym wypadku film czy telewizja nie stwarzałyby same psychicznych zaburzeń, lecz co najwyżej wzmagałyby je u osobników już na nie cierpiących oraz wpływałyby na formę, w jakiej się wyraża ją. Drugi sposób, a mianowicie badania ankietowe I obserwacje szerokich grup odbiorców przeprowadzane w normalnych, nie zakłóconych niczym warunkach, przynoszą wyniki dające się wprawdzie uogólnić, lecz wskazujące raczej na istnienie różnych faktów i zjawisk aniżeli na łączące je związki’ przyczynowo-skutkowe. Jeszcze w roku 1933 Shuttleworth i May porównali dwie., grupy dzieci, z których jedne chodziły,do kina 4—Straży na tydzień, a inne 2 razy na miesiąc, nie znajdując żadnych znaczących różnic w poziomie moralnym, chociaż bywalcy kinowi mieli gorsze stopnie, . gorsze opinie u nauczycieli; i uważani byli ża mniej zrównoważonych emocjonalnie.
W ŻADNYM WYPADKU
